فریدون 3 پسر داشت نشر گردون

ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻤﻪ  ﭼﻴﺰ ﺑﺎ ﻧﺎن  آﻏﺎز ﺷﺪ. ﻣﺎ ﻓﺮزﻧﺪان  اﻧﻘﻼب  ﻧﺒﻮدﻳﻢ ، ﻣﺎ ﻧﺎن  ﺑﻮدﻳﻢ . ﻧﺎن  داغی  ﻛﻪ  ﻟﻘﻤۀ  ﭼﭗ ﺳﺮان  ﺣﻜﻮﻣﺖ  ﺷﺪﻳﻢ . ﺗﻜﻪ  ﭘﺎره ﻣﺎن  ﻛﺮدﻧﺪ و ﺧﻮردﻧﺪ و ﭘﺎﺷﻴﺪﻧﺪ. ﻧﻪ . ﭼﻪ  ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ ؟ اﻧﮕﺎر ﻛﻪ  در اﻳﻦ  ﺧﻠﻘﺖ  اﺿﺎﻓﻪ  ﺑﻮدﻳﻢ . ﻣﺎ را ﻣﺼﺮف  ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎن  ﻧﻜﺮدﻧﺪ، ﻣﺎ را اﺳﺮاف  ﻛﺮدﻧﺪ، ﭘﺨﺶ ﻣﺎن  ﻛﺮدﻧﺪ که ﺑﺮ ﺳﻔرۀ  ﺧﻮدﻣﺎن  ﻧﻨﺸﺴﺘﻪ  ﺑﺎﺷﻴﻢ ، ﻛﻪ  ﻫﻴﭻ ﻛﺪام ﻣﺎن  در ﺳﺎﺧﺘﻦ  آن ﻣﻤﻠﻜﺖ  ﻧﻘﺶ  ﻧﺪاﺷﺘﻪ  ﺑﺎﺷﻴﻢ . ﺷﺨﺼﻴﺖ  و ﻫﻮﻳﺖ ﻣﺎن  را ﺑﻪ  ﻟﺠﻦ ﻛﺸﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ  ﺣﺘﺎ در اروﭘﺎی  ﻣﺘﺮقی  ﻫﻢ  ﻧﺘﻮاﻧﻴﻢ  ﻣﺜﻞ  ﺑقیۀ ﻣﺮدم  زﻧﺪگی ﻛﻨﻴﻢ.
دﻟﻢ  می ﺧﻮاﺳﺖ  ﻣﻮﻫﺎم  ﺳﻴﺎه  ﻧﺒﻮد، ﺳﺒﻴﻠﻢ  ﺳﻴﺎه  ﻧﺒﻮد، آرواره‌ﻫﺎی ﺑﺰرگ  ﻣﻲ داﺷﺘﻢ ، ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎی  ﺑﻮر، از ﻳﻚ  ﻧﮋاد ﺑﺮﺗﺮ ﻛﻪ  اﺣﺴﺎس  ﻏﺮیبی ﻧﻜﻨﻢ ، ﺧﺎرﺟﻲ  ﻧﺒﺎﺷﻢ ، و ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ  ﻛﻪ  اﻳﻨﺠﺎ ﻫﻢ  ﺳﺮزﻣﻴﻦ  ﻣﻦ  اﺳﺖ ﺳﺮزﻣﻴﻦ  ﻣﻦ  ﻛﺠﺎﺳﺖ ؟ ﻣﻦ  ﻛﺠﺎﻳﻲ ام ؟ از ﻛﺠﺎ ﺑﻪ  ﻛﺠﺎ ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪم ؟ ﺗﻮ ﺑﻪ  ﻣﻦ  ﺑﮕﻮ، ﺑﺮادر! اﺻﻼً ﭼﺮا اﻳﻦ  ﺟﻮری  ﺷﺪﻳﻢ ؟ ﻣﺎ اﻧﻘﻼب  ﻛﺮدﻳﻢ ، اﻣﺎ اﻧﮕﺎر ﻣﻨﻔﺠﺮ ﺷﺪﻳﻢ.